Bij vrouwen met een kinderwens kunnen myomen ten grondslag liggen aan vruchtbaarheidsproblemen (subfertiliteit). Er wordt veel onderzoek gedaan naar de exacte rol van myomen bij vrouwen met subfertiliteit. Zowel de bevruchting van een eicel als de innesteling van een bevruchte eicel kunnen belemmerd worden door myomen. Daarnaast kunnen myomen tijdens de zwangerschap zorgen voor complicaties.

Relatie subfertiliteit en myomen

Er wordt verondersteld dat het veranderen van de vorm van de baarmoederholte, eileiders of de baarmoederhals de belangrijkste factor is bij subfertiliteit door myomen. Zo kan druk van een myoom op een eileiders de passage van een eicel verhinderen. Een myoom die druk uitoefent op de baarmoederhals kan de passage van spermacellen bemoeilijken. Een verminderde contractiliteit van de baarmoederwand (het vermogen om samen te trekken) zou ook een negatief effect kunnen hebben op het transport van spermacellen[1].

Een ander mechanisme dat mogelijk een rol speelt bij fertiliteitsproblemen door myomen is druk op de bloedvaten van de baarmoederwand. Door ophoping van bloed dan wel zuurstoftekort in het baarmoederslijmvlies wordt de innesteling van een bevruchte eicel verstoord[1].

Myomen worden ook in verband gebracht met een verhoogde kans op een spontane miskraam. Door verstoring van de functie van de baarmoeder kan het gebeuren dat het embryo (vrucht) zich niet normaal kan ontwikkelen en wordt afgestoten. Andere complicaties die op kunnen treden tijdens de zwangerschap zijn het verplaatsen van, of een ruptuur (scheur) van de placenta. De hormonale veranderingen tijdens zwangerschap kunnen de groei van myomen doen versnellen.

Type myomen

Myomen die in de baarmoederholte uitpuilen (intracavitaire myomen) spelen waarschijnlijk de belangrijkste rol bij subfertititeit. Meestal liggen deze myomen onder het baarmoederslijmvlies (submukeus) en soms in de baarmoederwand (intramuraal). Er zijn weinig aanwijzingen voor betrokkenheid van myomen aan de buitenzijde van de baarmoeder (subsereus) bij fertiliteitsproblemen.

Behandeling bij myomen

Myomen kunnen met medicijnen en chirurgisch behandeld worden. In het verleden werd bij de chirurgische behandeling van myomen de baarmoeder verwijderd (uterusextirpatie). Door ontwikkelingen van technieken waarbij de baarmoeder behouden blijft (myoomresectie) is het nu mogelijk om myomen te verwijderen bij vrouwen met een kinderwens. Een myoom wordt hierbij via een buiksnede (laparotomie), via een kleine incisies (laparoscopie) of via de vagina (hysteroscopie) worden benaderd. Bij een laparotomie/laparoscopie kunnen myomen kunnen uitgepeld worden (myoom-enucleatie). Een andere techniek is het afsluiten van de bloedtoevoer naar het myoom (embolisatie) waarna het binnen een aantal maanden krimpt.

Myomen en IVF

Bij vrouwen die een IVF behandeling ondergaan kan een myoomresectie overwogen worden. Meerdere studies laten zien dat de resectie van een intracavitair myoom de kans op het slagen van een IVF behandeling vergroot [2].

Snelle techniek myoomresectie

De behandelmogelijkheden worden steeds veiliger en patiëntvriendelijker. Met Myosure kan de diagnostiek én de behandeling van intracavitaire myomen in één behandelsessie uitgevoerd worden. Vaak kan de ingreep met lokale verdoving en poliklinisch plaatsvinden. Patiënten ervaren relatief weinig pijn bij deze behandelmethode en de hersteltijd is kort.

1. Willemsen WN, de Kruif JH, Velthausz MB, Meelen BT: Myomen en vruchtbaarheid. Nederlands tijdschrift voor geneeskunde 2000, 144(17):789-791.
2. Sunkara SK, Khairy M, El-Toukhy T, Khalaf Y, Coomarasamy A: The effect of intramural fibroids without uterine cavity involvement on the outcome of IVF treatment: a systematic review and meta-analysis. Human reproduction (Oxford, England) 2010, 25(2):418-429.