Stoornissen in de menstruele cyclus komen vaak voor en kunnen beschreven worden in termen van de frequentie, regelmaat en duur van het bloedverlies. Bij abnormaal vaginaal bloedverlies kan het bloedverlies overvloedig zijn (hypermennorroe), onregelmatig (metrorragie) en tussen de menstruaties optreden (intermenstrueel). Bloedverlies dat later dan één jaar na de overgang optreedt noemt men postmenopauzaal bloedverlies.

Abnormaal vaginaal bloedverlies: soms kwaadaardige oorzaak

Bij een kleine minderheid van vrouwen die zich met abnormaal vaginaal bloedverlies presenteert is er sprake van baarmoederkanker. Meestal gaat de kanker uit van het baarmoederslijmvlies (endometriumcarcinoom). De diagnose wordt gesteld op basis van (histopathologisch) onderzoek. Endometriumcarcinoom is, mits het in een vroeg stadium ontdekt wordt, goed te behandelen. Bij een deel van de patiënten volstaat chirurgische behandeling. Bij patiënten met een endometriumcarcinoom wat verder gevorderd is wordt ondersteunende behandeling (zoals chemotherapie of bestraling) geadviseerd.

De kans dat abnormaal bloedverlies een kwaadaardige oorzaak heeft neemt sterk toe met de leeftijd. Postmenopauzaal bloedverlies is bij circa 10% van de vrouwen het gevolg van een endometriumcarcinoom [1]. Andere risicofactoren voor het krijgen van baarmoederkanker zijn o.a.: een behandeling met het middel Tamoxifen (bij borstkanker), hormoontherapie met oestrogeen (bv. bij ernstige klachten tijdens de overgang), overgewicht in combinatie met suikerziekte en een hoge bloeddruk. Daarnaast geeft Non-polyposis colorectaal carcinoom, een erfelijke vorm van darmkanker, een sterk verhoogd risico op endometriumcarcinoom.

Abnormaal vaginaal bloedverlies: Meestal goedaardig

In de meerderheid van de vrouwen met abnormaal bloedverlies wordt er echter geen specifieke oorzaak gevonden, of zijn de klachten het gevolg van goedaardige afwijkingen zoals endometriumpoliepen en myomen. Deze afwijkingen van de baarmoeder komen veel voor en zijn vaak snel en veilig te behandelen. Tegenwoordig kunnen de diagnostiek én de behandeling tijdens één sessie uitgevoerd worden. Bij Myosure kan dat zelfs met hetzelfde systeem.

Hoewel er bij poliepen en myomen zelden sprake is van kwaadaardig weefsel, is het gewenst om het weefsel dat verwijderd wordt te onderzoeken. Bij sommige technieken, zoals bij coagulatie of vaporisatie kan het weefsel zodanig beschadigd raken dat het niet meer goed te beoordelen is. Bij Myosure wordt er gebruik gemaakt van een ‘morcellator’. Dit mechanische instrument snijdt het weefsel in kleine delen die direct door het systeem afgevoerd worden. De stukken weefsel die met deze techniek verwijderd worden kunnen vervolgens histopathologisch onderzocht worden [2]: een belangrijk voordeel van deze relatief nieuwe en snelle behandeltechniek.

1. NHG-Standaard Vaginaal bloedverlies(derde herziening) Meijer LJ, Bruinsma ACA, Pameijer AS, Hehenkamp WJK, Janssen CAH, Burgers JS, Opstelten W, De Vries CJH.. . Huisarts Wet 2014:57(8):406-414.
2. Feldman, M. L. (2011). Abnormal Uterine Bleeding and the MyoSure™ Tissue Removal System. A Retrospective Analysis of 14 Cases. Journal of Minimally Invasive Gynecology, 18(6), S35-S36.